Babka ziemniaczana

Tym razem jeden z moich ulubionych smaków, jeszcze z dzieciństwa. Potrawa bardzo popularna na Suwalszczyźnie i Podlasiu. W ten sposób babkę przygotowywała moja babcia i tak samo przygotowuje ją moja mama. W zasadzie wariacji wokół babki jest chyba tyle, ile osób ją przygotowuje, ale ja najbardziej lubię ten, który pamiętam z dzieciństwa. Można dodać do ciasta czosnek, zmieloną cebulę, posiekaną drobno kiełbasę lub wędzonkę. Można ją podawać z sosem pieczarkowym, z samą kwaśną śmietaną lub całkiem bez dodatków ze szklanką zimnego mleka. Najlepsza jest oczywiście pieczona w kaflowym piecu opalanym drewnem. Trzeba tylko uważać na jakość ziemniaków. Nie nadają się do tego ziemniaki młode. Są zbyt wodniste i babka nie chce stężeć. Ciągnie się albo leje i ciężko ją wyjąc z blachy. No i smak też nie ten ;)

Składniki (6-8 osób):

• 3 kg ziemniaków
• 2 jajka
• 200 g mąki pszennej
• 1 łyżka majeranku
• 2 łyżki smalcu
• 300 g wędzonego boczku
• 4 cebule
• 400 ml kwaśnej śmietany
• sól i pieprz

Ziemniaki obrać i zetrzeć jak na placki ziemniaczane.  Dodać mąkę, jajka oraz majeranek i wymieszać. Doprawić solą i pieprzem (jeżeli boimy się doprawić "na oko" to trzeba spróbować masy). Masę wylać na wysmarowaną smalcem blachę i piec około 2h w piekarniku rozgrzanym do 200 stopni (bez termoobiegu). Babka powinna się zrumienić z wierzchu i najlepiej sprawdzić , czy jest gotowa za pomocą wykałaczki. Ciasto nie powinno się do niej przyklejać.

Boczek pokroić w plastry i zrumienić na patelni. Zebrać boczek zostawiając tłuszcz jaki się wytopił i podsmażyć na nim pokrojoną w półplastry cebulę. Cebula powinna być miękka, ale nie zrumieniona. Do cebuli dodać zrumienione plastry boczku i śmietanę. Podgrzać do wrzenia i doprawić solą i pieprzem do smaku.

Gotową babkę pokroić na kawałki i podawać z gorącym sosem z boczku cebuli i śmietany.